Op Schiphol ging alles vlotjes. Vrij lange rij bij de douane, maar niets gemerkt van extra veiligheidsmaatregelen. Idse had vooral oog voor de kerstversiering.
Vliegen met Crossair is goed bevallen. Het begon er al mee dat Idse een legootje kreeg. Even later kregen we een ontbijt wat boven verwachting was. Verse croissants en later nog keus uit diverse verse, goed belegde broodjes, niet van die kleffe, verpakte. Alles ging keurig op tijd en ook in Zürich hadden we geen oponthoud.
Wel moesten we er volgens schema 2 uur wachten, maar die zijn we vrij soepel doorgekomen. Crossair lijkt niet bezuinigd te hebben, al kon de timing van de diverse maaltijden en drankjes iets beter. Idse hield zich goed, maar weigerde wel, ondanks duidelijk zichtbare vermoeidheid, te gaan slapen.
De vlucht verliep verder voorspoedig en ook in Miami geen extra's bij de douane etc. Buiten moesten we wel even zoeken naar waar het busje stopte van het hotel om ons op te halen.
Het Holiday Inn Airport North blijkt een keurig hotel te zijn, maar niet bepaald rustig. Het is echt een airport hotel, dus vlak bij het vliegveld. Je kunt dan ook kiezen uit lawaai van het verkeer (auto's en vliegtuigen) of van de airco (wel nodig, want het is weliswaar bewolkt maar toch 26C). Idse is nog steeds wakker. Het is nu 16.00 uur plaatselijke tijd (= 6 uur vroeger dan thuis). Na inchecken en een klein verkenningstochtje even naar huis gebeld en tot Idse's grote teleurstelling gezegd dat we niet meer gaan zwemmen. We hebben nog wel wat gedronken in de bar en bedacht wat we met eten zullen doen. Idse wil niks meer: te moe. Hoe zou het komen? Dus eerst maar hem in bad gedaan en naar bed om half 7. Hij sliep letterlijk binnen 1 minuut. Uiteindelijk hebben wij ook niet meer gegeten en zijn om half 8 gaan slapen.
